نیایش اسماعیل وفا یغمایی

نیایش

اسماعیل وفا یغمایی

به آنان که هنوز در دنیای اندیشه و فلسفه ای آزاد به ناشناسی خدا نام میاندیشند. به آنان که نه در اندیشه ملایان رنگارنگ با ریش و بدون ریش،آخوندهای ارتجاعی و انقلابی از خدا نشانی نمی یابند. به آنان که مفهومی عظیم و فلسفی را که میتواند پناهگاه تنهائی فلسفی برای بسیاری از انسانها در جهان بی مرز و زیر بنای شخصی اخلاق انسانی بیشماری در جامعه بشری باشد; بازیچه  فریب سیاست های روز نمی خواهند. به آنان که خدا را باور دارند ولی از  حکومت مذهب بیزارند. به آنان که میدانند هر نوع حکومت مذهبی و هر نوع سیطره ایدئولوژیک دشمن بیرحم دموکراسی و آزادی است. به آنان که اگر خدا را باور دارند از او نمی ترسند بل دوستش دارند

***

ای زنده ترین عطر دلاویز جهان تو

ای آنچه عیان،در تو عیانست و نهان تو

جانی و نهانی و ندانم به چه نامی

هر نام و نشان از تو وبی نام و نشان تو

از عجز نهادند ترا نام ودریغا

آن گفت که: اینی تو! و این گفت که آن تو

هر کس بتی ازآینه ی خویش تراشید

 آنگاه سرابی!!، که به بت در فیضان تو

هر کس به کف خویش «کتابی» به خیالی

بگرفت، که در دفتر پندار، عیان تو

بی حدی و ،محدود، چه «انجیل» چه «تورات»

هم نیز به «فرقان» که ببردند گمان!!، تو

گویم که سراپای جهانی تو وهردم

با آن و در آن هرجولان و دوران تو

گفتم که سراپا!، و جهان بی سر و پائی است

بی مرز ودرآن ، خرد توئی نیز کلان تو

آوخ که ازین شش جهت بی جهتم دل

شد خسته، که هر گوشه ی بی مرز ومکان تو

تا کی؟ به کجا؟ گو تو مرا !رفتن و رفتن

چون کاه  من و توفش هر کاهکشان تو

هر لحظه الفبای توبر دفتر هستی

نقشی زند از نو، که نویسای جهان تو

یک واژه تو ثقل دو صد عالم و گویند

مارا که فلان «دفتر»دردست «فلان!»،تو

کاتب تو و مکتوب تو،دفتر تو قلم تو

در هرورقی  بحر روان ،موج زنان تو

بر قامت تو جامه ی دین راست نیاید

تا جامه ی عریانی هر کون و مکان تو

گو چیست عدم؟،نیست عدم ،غیر وجودی

درآن به نهان توش توئی نیز توان تو

زعریانی تو تا که عدم جامه به تن کرد

آمد به وجود و به دلش در ضربان تو

آلوده ی صد «دفتر» و صد گونه «رسولم»

ای جان جهان زین همه من را برهان تو

صد قرن اگر راه بپویم نرسم من

تا عابر و تا معبر ومقصد،همگان تو

ای بین «وفا» و تو تنم فاصله، بشکن!

تن را، که جهانشاه همه تن شکنان تو

تن ها همه در کثرت ودر هرتن مسکین

جانی است که تاگشت رها ،یکسره، آن،تو....

هجده ژوئیه دو هزار و دوازده میلادی