خزانی. اسماعیل وفا یغمائی

خــزانی

به برگریزِ خزان می روم به یادِ شمایان

که رفته اید یکایک به جستجوی بهاران

نشسته مِه به ره انبوه و دل نشسته به اندوه

سکوت می گذرد خسته در تمامِ بیابان

دلم گرفته عزیزان در این غروبِ غماور

خدایرا بدرآﺌﯿدم از سراچه ی پنهان

که نعره ام بدراند حریمِ غمگنِ پاﺌﯿز

که خنده بشکفدم بر لب و ستاره به چشمان

چه روزها سپری گشت و نغمه ای نسرودم

مگرکه مرثیه ی غم به شامِ تار غریبان

وز آن فسرده سرودم کسان به رنج وچه سازم

که سرخ گل نشکوفد به برف ریز زمستان

رهاﺌﯿم نبود زین غمان سرخ و شررخیز

که در نهان سرای تنم خانه کرد است چنان جان

مگر که ره سپرم آنچنان که راه سپردید

شما براه بهاران و من به راهِ شمایان
مجموعه شعر منتشر شده حصار

28\ آذرماه\ 1362